Dylan Hyman

Hoe innoveert het onderwijs van binnenuit? Met die vraag houd ik me inmiddels 5 jaar dagelijks bezig. Maar hoe komt iemand überhaupt op het idee om die vraag te stellen? En wat ga je er dan aan doen? Drie jaar geleden stond ik namelijk nog gewoon voor de klas in Osdorp, waar ik begon als juf in 2002. En dat is juist de plek waar innovatie vandaan moet komen. Het draait allemaal om proces en netwerk. Tijdens mijn Master Special Onderwijs in 2011 kreeg ik een idee wat er in de klas anders kon dan traditioneel convergent onderwijs. Gelukkig kreeg ik de faciliteiten om gecontroleerd te experimenteren met innovatieve initiatieven, naast mijn rol als leraar in Nieuw-West en op de Day-a-Week School van het ABC. Er begon een reeks van waanzinnige projecten met de meest uiteenlopende mensen in Amsterdam. Met beperkte budgetten en gebruik van de deskundigheid van geïnspireerde denkers en makers, hebben we al honderden kinderen kennis laten maken met innovatief onderwijs op hun eigen school. De sleutel is de inzet van enthousiaste professionals die op een of andere manier al in het netwerk van een school zaten, of er les geven en een bijzondere interesse hebben. Ze hebben, net als de leerlingen, alleen een firestarter, wat structuur en toegang tot een netwerk nodig. Maar het gewoon gaan doen is juist de kern van innovatie. Met geïnteresseerden uit onverwachte hoeken en niet top-down, maar vanaf de vloer. Wendbaar experimenteren met trial-and-error. Spoor de (potentiële) initiatiefnemers actief op. Geef ze vooral wat tijd, en een klein beetje budget, om te experimenteren. Koppel ze aan elkaar, stuur op proces, geef ze toegang tot een netwerk en er gebeuren waanzinnige dingen.